آسیب نخاعی قابل درمان است

 برخی عضلات مانند پهلوها، پشت کمر و کف لگن ثبات دهنده ستون فقرات هستند و در حمل مصدوم باید آنها سفت و محکم نگه داشته شوند تا به ستون فقرات و نخاع آسیبی وارد نشود.
 گاهی افرادی که زیر آوار مانده اند، دچار شکستگی ستون فقرات می شوند اما آسیب نخاعی به آنها وارد نمی شود؛ در چنین حالتی اگر دست یا پای آنها کشیده شود، این کار می تواند سبب آسیب نخاعی و حتی قطع نخاع شود.
 آسیب های نخاعی همیشه دائمی نیستند و بسیاری از آنها قابل درمان هستند؛ گاهی در معاینه بیمارانی که دچار آسیب نخاعی شده اند، به آنها گفته می شود که دچار ضایعه شدید شده اند و همین مساله بیماران را از ادامه روند درمان خود باز می دارد؛ درحالی که پس از مراجعات بعدی مشخص می شود که برخی از عضلات دچار آسیب شده اند و با تشخیص و درمان به موقع، از آسیب بیشتر جلوگیری می شود و با استفاده از عضلات سالم باقیمانده، می توان فرد را به فعالیت های زندگی بازگرداند.
 تنها سه تا پنج درصد بیماران دچار کمر درد، نیاز به جراحی دارند و مابقی آنها با دریافت درمان هایی مانند فیزیوتراپی بهبود می یابند.
 حتی اگر چند عضله دچار فلج شده باشد، می توان از عضلات کمکی استفاده و عضلات ضعیف شده را با فیزیوتراپی تقویت کرد و تنها عضلاتی که دچار آسیب جدی شده اند، باید جراحی کرد.
در هنگام بروز زلزله اگر افراد در آسانسور هستند، بهترین کار این است که در کف آسانسور دراز بکشند تا فشار ناشی از سقوط آسانسور در بدن پخش شود و آسیب کمتری بر ستون فقرات و نخاع وارد شود.
 اگر افراد در زیر میز پناه می گیرند نیز بهتر است به صورت درازکش باشند تا اگر فشار وارد شد، در سراسر ستون فقرات پخش شود و به یک نقطه فشار وارد نشود.

** بروز شایعترین مشکلات ستون فقرات در اثر انجام کارهای تکراریشاغلانی مانند خیاط ها، طراحان معماری، نجارها و ورزش کارانی مانند والیبالیست ها، تنیس بازان و وزنه برداران ازجمله افرادی هستند که در معرض این آسیب ها قرار دارند.
 انجام کارهای تکراری و ضربه های مداوم به ستون فقرات در ورزش های حرفه ای سبب می شود که عضله و مفصل مدام یک حرکت را انجام دهند و به مرور فرسوده شوند.
 به عنوان مثال در استفاده از جاروبرقی هرچه فرد بیشتر خم شود، وزنش جلوتر می آید و نیرویی که روی مهره های کمر وارد می شود، افزایش می یابد؛ بنابراین لازم است در استفاده از این وسیله یک پا جلو و یک پا عقب باشد و یک دست بر روی کمر گذاشته شود تا از آسیب های ستون فقرات که به مرور به وجود می آیند، پیشگیری شود.
 در هنگام شستن ظرف نیز بهتر است ناحیه شکم به سینک ظرف شویی چسبانده شود و پاها کمی از هم بازنگه داشته شوند تا فاصله دست با ظرف و شیرآب کمتر و آسیب های نخاعی نیز به حداقل برسد.
 درمان های علامتی مانند تجویز و مصرف مسکن ها درد را کاهش داده و مانع از درمان بیماری اصلی می شود.
 امروزه برخی پزشکان به دلیل مشغله زیاد و همچنین تامین هزینه های زندگی، بیشتر مایل هستند که تعداد زیادی بیمار را ویزیت و برای آنها درمان های علامتی تجویز کنند؛ این درحالی است که این کار سبب پنهان شدن مشکل اصلی شده و بیمار به تصور بهبودی، اقدام به انجام امور روزانه زندگی خود بدون رعایت اصول پیشگیرانه برای جلوگیری از پیشرفت بیماری می کند و به مرور شدت بیماری اصلی افزایش می یابد.