یک نظرسنجی از ۷۰۰۰ مادر از ایالات متحده نشان داد که ۴۶ درصد از این مادران عامل بیشتر شدن استرسشان را همسرشان میدانند و نه کودکانشان.نزدیک به نیمی از مادران ابراز میدارند که استرس بالای آنان به جای آنکه به سبب کودکانشان باشد، مربوط به همسرشان است. یک نظرسنجی از ۷۰۰۰ مادر از ایالات متحده نشان داد که ۴۶ درصد از این مادران عامل بیشتر شدن استرس شان را همسرشان میدانند و نه کودکانشان. بر اساس اظهار نظرهای این مادران آنها از اینکه باید از همسران خود نیز همانند کودکانشان مراقبت کنند خسته شدهاند. این تحقیق علاوه بر این نشان میدهد که مادران مورد بررسی قرار گرفته، میزان استرس خود را به صورت میانگین ۸٫۵ از ۱۰ ارزیابی نمودهاند. نیمی از این مادران استرس خود را به صورت مستقیم به همسر خود نسبت میدهند.
علاوه بر احساس این مادران در مورد مادری کردن برای همسرشان، مشکل دیگر این است که این مادران با همسر خود در مورد دیدگاهها و رویکردهای گوناگون رفتار به عنوان پدر و مادر در حق فرزندانشان دارای اختلاف هستند.
در ادامه بدین نکته خواهیم پرداخت که چگونه فلسفههای متفاوت پدر و مادر در مورد تربیت فرزندان میتواند شرایطی استرسزا و پرتنش ایجاد نماید.
یکی از مادران مورد بررسی قرار گرفته در این مورد میگوید که من و همسرم هر دو به صورت تماموقت کار میکنیم و هر دو تلاش میکنیم تا وظیفهی مراقبت از کودکان را تقسیم کنیم، اما این من هستم که به نحوی نگران مراقبت از بچهها هستم تا او. این مادر علیرغم این که تأیید میکند که گاهی اوقات در مورد تصمیماتی که کودکان او میگیرند اغراق میکند، با این حال او در ادامه اضافه میکند که چگونه بیخیالی همسرش بعضاً مشکلساز میشود. مادرانی که به صورت ناشناس شکایتهای خود را در اینترنت منتشر نمودهاند نیز چنین نظراتی دارند.
مادر دیگری مینویسد: من از نظر احساسی و جسمی خستهام. زمانی که همسرم به خانه میآید احساس میکنم که شغل دیگری در منزل دارد.
خانم دیگری مینویسد: گاهی اوقات به نظر میرسد که من تنها بزرگسالی هستم که در خانه زندگی میکند. همسر و دخترم برای جلب توجه من با یکدیگر مبارزه میکنند.
برخی از زنان گمان میکنند که همسرشان به آنان زمان کافی را برای تنها بودن نمیدهند: «او تمام زمانی را که نیاز دارد در اختیار دارد و من ندارم. من حتی نمیتوانم یک حمام آرامشبخش داشته باشم بدون اینکه در حین آن همسرم بچه را به من ندهد».
آمار نشان میدهد که مادران استرس زیادی را تحمل میکنند و بار سنگینی بر دوششان قرار دارد.
نظرسنجی صورت گرفته علاوه بر این نشان میدهد که چرا سطح استرس مادران تا به این حد بالاست. ۷۵ درصد از مادران ابراز داشتهاند که آنها نه تنها بسیاری از کارهای همسرشان را انجام میدهند بلکه قسمت عمدهی وظیفهی نگهداری از فرزندان را نیز بر عهده دارند. ۲۰ درصد از مادران گفتهاند که فقدان هرگونه کمکی از جانب همسرشان برای نگهداری از فرزندان منبع اصلی استرس روزانهی آنان است. یک رواندرمانگر با نام هال رانکل توضیح میدهد که ازدواج به خودی خود استرسزا است و اضافه شدن وظیفهی نگهداری از فرزندان میتواند این رابطه را دشوارتر نیز سازد.