بیماری رماتیسم یا آرتریت رماتوئید یک بیماری خود ایمنی است یعنی گلبول های سفید بدن، سلول های مفاصل را مهاجم تلقی کرده و به آنها حمله می کنند. این حمله با علائمی مثل : التهاب یا ورم در مفصل ها ، درد و خارش در آنها ، آسیب دیدگی استخوان و مفصل و.. شناخته می شود. علت دقیق بروز رماتیسم در افراد مشخص نیست اما چندین عامل خطر شناسایی شده که در این امر دخیل هستند.
نکته :استفاده خدمات تزریقات در منزل به شما در این راستا کمک می کند تا بدون جابه جایی غیر ضرور در سطح شهر ، داروهای خود را دریافت کنید.
علائم رماتیسم مفصلی
برخی از بیماری ها علائم مشابه دارند اما برخی دیگر ، ما را متوجه نوع بیماری می کنند یا درصد احتمال و تشخیص بیماری را افزایش می دهند. رماتیسم در دسته دوم قرار می گیرد یعنی با دقت در علائم می توان تا حدودی به بیماری آرتریت رماتوئید رسید. این علائم عبارتند از :
- خستگی مزمن ( خستگی که با استراحت خوب نمیشود)
- کاهش وزن
- درد در مفاصل (غالبا در صبح ها و پس از استراحت )
- ورم و خشکی در مفاصل بدن ( 30 دقیقه ادامه دارد)
- کاهش توانایی در انجام فعالیت های روزانه
- ایجاد توده یا خشکی در پوست
- قرمز شدن چشمان
- ورزش کردن ، درد مفاصل را بیشتر می کند.
دقت کنید که شدت علائم در افراد به صورت یکسان نیست و متناسب با پیشرفت بیماری است.
تشخیص آرتریت رماتوئید
روش های شایع برای تشخیص رماتیسم مفصلی عبارتند از : آزمایش خون ، انجام رادیوگرافی ، معاینه فیزیکی مفاصل و اندام های درگیر.
آزمایش خون
پزشکان به دنبال یافتن پاتن های خاصی در درون خون افراد مشکوک به آرتریت رماتوئید هستند. البته اگر علائم بیماری خفیف باشد، تشخیص از طریق آزمایش خون دشوار خواهد بود.
رادیوگرافی
عکسبرداری های تشخیصی مثل رادیوگرافی برای تشخیص رماتیسم مفصلی کاربرد دارند. البته شناسایی بیماری در مراحل اولیه ممکن نیست. از سونوگرافی و ام آر آی برای تعیین و تشخیص شدت بیماری استفاده می شود.
معاینه فیزیکی مفاصل
برای اینکه پزشک بتواند بیماری رماتیسم را از طریق آزمایش خون ، عکس برداری یا معاینه تشخیص دهد؛ باید علائم بیشتر از 3 ماه تداوم داشته باشند. پزشک به صورت فیزیکی اقدام به معاینات مفاصل می کند.
عوامل خطر رماتیسم مفصلی
اگر در شرایط زیر قرار دارید، باید بیش از سایرین از خود مراقبت کرده و از عوامل تشدید کننده بیماری آرتریت رماتوئید دوری کنید.
- جنسیت . زنان بیشتر از مردان به این نوع از رماتیسم مبتلا می شوند.
- ژنتیک. اگر در نزدیکان درجه یک خود ( خواهر- برادر – پدر - مادر ) ، فرد مبتلا به رماتیسم مفصلی دارید احتمال آن را در خود بیش از سایرین بدانید.
- پیری . افزایش سن ، خطر ابتلا به بیماری رماتیسم مفصلی را افزایش می دهد.
- سابقه آسیب مفصلی . در صورتی که قبلا جراحی مفصل داشته اید یا دچار آسیب دیدگی در مفاصل بوده اید این احتمال در شما تقویت می شود.
- اضافه وزن . چاقی یا اضافه وزن از جمله فاکتور هایی است که افراد را در معرض ابتلا به آرتریت رماتوئید قرار می دهد. زیرا فشار وارد شده به مفاصل در افراد چاق ، یقینا بیش از افراد لاغر خواهد بود.
درمان رماتیسم مفصلی
از آنجایی که شرایط فردی و اجتماعی اشخاص برابر نیست لذا باید برای هر فرد یک برنامه جامع درمانی در نظر گرفت. برای مثال؛ ممکن است فردی به رماتیسم مفصلی مبتلا باشد درحالیکه وظیفه جابه جایی دستی بار در یک شرکت حمل و نقل را برعهده دارد. درمان این فرد باید شامل : دارو درمانی و تغییر شغل یا شرایط شغلی باشد. یا در افراد چاق ، گزینه کاهش وزن نیز لحاظ شود. متد های درمانی که پزشکان پیشنهاد می دهند برای تحقق اهدافی مثل : بازیابی سلامت مفصل ، مدیریت خستگی ، تمرین های کششی و انجام ورزش های مورد نیاز ( جهت حفظ عضلات) می باشد. درمان ها شامل :
تزریق کورتیکو استروئید ها
داروهای استروئیدی برای کاهش التهاب در کل بدن تجویز می شود که به اَشکال : قرص ، پماد ، آمپول ، کرم و.. وجود دارند. سریعترین روش کاهش درد مفاصل ، استفاده از آمپول و تزریق عضلانی یا درون مفصلی کورتیکواستروئید ها به بدن می باشد.
درمان خانگی
استفاده از روغن ها و مواد غذایی می تواند به درمان رماتیسم در خانه کمک کند. از جمله ی این مواد می توان به : روغن ماهی ، زرد چوبه ، چای سبز و زنجبیل اشاره کرد. این مواد غذایی به دلیل داشتن خاصیت ضد التهابی مورد توجه طب سنتی هستند.
استراحت کردن
داشتن استراحت برای مفاصل مهم است. البته وقتی شرایط و پوزشن درست نشستن یا خوابیدن را رعایت نکنید، بیشتر به آنها آسیب می زنید. زیرا آنها فشار بیشتری را متحمل می شوند. لذا از پزشک خود، درباره زوایای مناسب مفاصل نسبت بهم بپرسید تا درمان موثری را تجربه کنید.
28
