کانال تلگرام پزشکی مشاوره آنلاین در تلگرام کانال جنسی در تلگرام

نادر

از
نکته اصلی مورد اشاره این است که بارداری، شیردهی و برخی از بیماری‌ها مانند دیابت، فشارخون، روده تحریک پذیر، یبوست، زخمهای سیستم گوارشی (معده و اثنی عشر)، اختلالات کلیوی، بیماری‌های اعصاب و روان و آسم همگی از شرایط جسمی هستند که فرد ملزم است پیش از اقدام به روزه‌داری، با پزشک معالج خود در خصوص اقدام به روزه داری و همچنین نحوه مصرف داروها، مشورت کند.بیماران نباید بدون مشورت با داروساز یا پزشک معالج خود به قطع دارو، تغییر یا کاهش دوز مصرفی و یا تغییر زمان مصرف اقدام کنند. رعایت نکردن این اصول می تواند به عدم کارآیی دارو، عدم دستیابی به اثرات درمانی، بروز اثرات جانبی و تشدید بیماری منجر شود. چنانچه فردی به رغم ابتلا به بیماری، پس از مشورت با پزشک معالج خود، مجاز به روزه گرفتن باشد، می‌بایست به نکات زیر توجه کند:- بیماران مبتلا به بیماری انسدادی ریوی(COPD) و صرع خصوصاً در معرض خطر تغییر دوز دارو در ایام روزه داری می‌باشند. پزشکان علاوه بر اینکه باید به بیماران صرعی که با قطع دارو دچار بازگشت حملات تشنجی می شوند مشاوره دقیق بدهند، باید به بیماران مبتلا به آسم که با قطع داروهای استنشاقی و افشانه‌های تنفسی دچار حملات آسمی می شوند توصیه‌های لازم را ارائه کنند.- مطالعات به عمل آمده روی داروهای ضد فشارخون و ضد انعقاد خون نشان می دهد که روزه داری تاثیر خاصی بر اثربخشی این داروها ندارد. البته گاهی اوقات لازم است در مورد داروهای مدر (ادرار آور)، برای جلوگیری از ازدست رفتن آب بدن، پزشک به کاهش دوز این داروها در بیماران روزه دار اقدام کند.- برخی از داروهای ضد التهاب این قابلیت را دارند که دوبار در طول روز مصرف شوند. مصرف این گونه داروها را می توان با مشورت پزشک و داروساز به زمان افطار یا سحر موکول کرد.- جهت درمان عفونت، پزشک معالج می تواند اقدام به تجویز آنتی بیوتیک هایی کند که به جای چند بار مصرف طی روز، یک یا دو بار در روز مصرف شود.- برخی از داروها نیز به شکل آهسته رهش در بازار دارویی موجود هستند. در مورد این داروها به جای مصرف سه تا چهار بار در روز، پزشک می‌تواند داروی آهسته رهش که یکبار در روز تجویز می‌شود را توصیه کند.- تغییر نحوه مصرف برخی از داروها (از شکل خوراکی به شکل پوستی) در این ایام نیز بنا به تجویز پزشک ممکن است. در صورت وجود این شکل دارویی به جای مصرف برخی از داروهای خوراکی، پزشک معالج می‌تواند آنها را به شکل زیست چسب (بر روی پوست) تجویز کند.- در خصوص بیماران دیابتی، هرچند روزه داری برای برخی از مبتلایان به دیابت بنا بر تشخیص پزشک معالج می‌تواند مفید باشد، ولی تغییر خودسرانه دوز دارو و رژیم غذایی در برخی دیگر می‌تواند بسیار خطرناک باشد. بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند قبل از اقدام به روزه داری باید با پزشک معالج خود مشورت کنند. در تمامی بیماران دیابتی، تنظیم و کنترل مرتب قند خون بسیار مهم است....
نادر

از
برای اندازه‌گیری ضربان قلب کافی است خیلی ساده نبض خود را بگیرید زیرا سرعت ضربان قلب و سرعت نبض در اغلب افراد مشابه است. البته سرعت ضربان قلب و سرعت نبض از لحاظ فنی متفاوتند، زیرا ضربان قلب سرعت انقباض‌های قلب را اندازه می‌گیرد، در حالیکه سرعت نبض سرعت افزایش فشار خون در سراسر بدن هنگام ضربان قلب را اندازه می‌گیرد. در افرادی مبتلا به برخی از عوارض قلبی که به ناتوانی قلب در پمپ کردن کارآمد قلب در هر انقباض می‌انجامند، سرعت نبض ممکت است پایین‌تر از سرعت ضربان قلب باشد؛ اما چنین مواردی استثنا هستند. “نبض آپیکال” (apical pulse) نبضی است که در راس قلب معمولا در حالی که بیمار بر روی پهلوی چپش دراز کشیده است، با گوشی شنیده می‌شود. این ضربان قلب شامل دو صدای مجزای قلب می‌شود که اغلب “لاب- داب” نامیده می‌شوند، و هر “لاب- داب” معادل یک ضربان قلب است. سرعت طبیعی نبض آپیکال در بزرگسالان ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه است. پزشکان در مواردی که به الکتروکاردیوگرام دسترسی ندارند، نبض آپیکال را دقیق‌ترین و غیرتهاجمی‌ترین شیوه ارزیابی سلامت قلب می‌شمرند. نبض آپیکال اطلاعاتی درباره سرعت، ریتم، قدرت و تساوی ضربان قلب برای پزشک فراهم می‌آورد. سرعت میانگین نبض چقدر است؟ سرعت ضربان قلب در حال استراحت در بزرگسالان از ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقه متفاوت است. زنان نسبت مردان سرعت ضربان قلب اندکی بالاتر دارند، و میانگین سرعت ضربان قلب در حال استراحت در زنان در میانه ۷۰ تا ۸۰ قرار دارد، اما در مردان حدود ۷۰ است. علت این تفاوت عمدتا به قوی‌تر بودن عضله قلب در مردان مربوط است. سایر عوامل : از جمله سن، اندازه بدن، میزان آمادگی بدنی، بیماری‌های قلبی، ایستاده یا نشسته بودن، داروها، عواطف و هیجانات و حتی دمای هوا- می‌توانند بر سرعت ضربان قلب اثر بگذارند. به طور کلی، در افرادی مانند ورزشکاران که آمادگی قلبی- عروقی خوبی دارند، سرعت ضربان قلب در زمان استراحت پایین‌تر است، و گاهی به ۴۰ ضربان در دقیقه یا کمتر می‌رسد. nabz نبض‌تان را در کجای بدن بگیرید؟ رایج‌ترین دو شریانی که برای گرفتن نبض به کار می‌روند، شریان رادیال در طرف درونی مچ در نزدیکی کناره شست دست، و شریان کاروتید در گردن در میان نای و عضله گردن. نبض را می‌توان با گذاشتن انگشت روی شریان رانی در کشاله ران اندازه گرفت، و اغلب برای آزمایش‌های کاتتریزاسیون قلب برای مثال در آنژیوگرافی قلب از این محل استفاده می‌شود؛ و نبض‌های پشت‌پایی (pedal pulse) در پاها برای بررسی جریان خون در اندام‌های تحتانی به کار می‌روند. به گفته کارشناسان گذاشتن انگشت بر روی این شریان‌ها و شمردن ضربان‌ها در ۶۰ ثانیه دقیق‌ترین اندازه‌گیری را به دست خواهد داد. همچنین می‌توانید ضربان‌های نبض را برای ۱۵ ثانیه بشمارید و عدد به دست آمده را در چهار ضرب کنید، یا برای ۱۰ ثانیه این کار را انجام دهید و عدد به دست آمده را شش ضرب کنید، اما اغلب کارشناسان شمردن برای ۶۰ ثانیه کامل در صورت امکان را توصیه می‌کنند. علل ضربان نبض غیرطبیعی اختلال ریتم قلب (آریتمی) باعث می‌شود قلب با سرعت بیش از حد بالا یا بیش از حد پایین، یا با ریتم نامنظم بتپد. “تاکیکاردی “را عموما به عنوان رسیدن سرعت ضربان قلب به بالای ۱۰۰ تپش در دقیقه تعریف می‌کنند و معمولا ناشی از آن است که گسیل پیام‌های الکتریکی که از حفره قلب منشا می‌گیرند، وضعیتی نابهنجار پیدا کرده است. رسیدن سرعت ضربان قلب به ۱۵۰ و بالاتر ناشی از عارضه‌ای است که “تاکیکاردی فوق‌بطنی” نام دارد. سرعت ضربان قلب کمتر از ۶۰ ضربه در دقیقه را “برادیکاردی” می‌نامند و ممکن است بیانگر آسیب‌دیدن قلب به علت حمله قلبی یا سایر بیماری‌های قلبی- عروقی یا مشکلات به گره سینوسی- دهلیزی- که به عنوان ضربان‌ساز قلب عمل می‌کند- باشد. رابطه‌ محکمی میان فشار خون و سرعت ضربان قلب وجود ندارد، و ممکن است با وجود سرعت ضربان قلب طبیعی، فشار خون شما بالا باشد. سرعت ضربان قلب در هنگام فعالیت جسمی شدید افزایش می‌یابد، اما چنین فعالیتی ممکن است تنها اندکی فشار خون را بالا ببرد. هنگامی که فشار خون بیش از حد پایین می‌آید، بدن با افزایش سرعت ضربان قلب برای تشدید برون‌ده قلب به آن واکنش نشان می‌دهد. محل های رایج لمس نبض: نبض رادیال: که در قسمت داخلی مچ دست (پایین انگشت شست و روی استخوان رادیوس قرار دارد). نبض کاروتید که در روی گردن و در فرورفتگی کنار سیب آدم می باشد. در جاهای دیگر از جمله کشاله ران، مچ پا، آرنج (براکیال)، گیجگاهی (تمپورال) می توان نبض را لمس نمود. نکات: - با انگشت شست نبض را لمس نکنید زیرا خود شست نبض قابل لمس دارد. - هر دو شریان کاروتید را همزمان لمس نکنید و فشار زیادی بر روی این شریان وارد ننمائید. زیرا در ریتم ضربان قلبی اختلال ایجاد می کند. - در بزرگسالان رایج ترین محل، برای لمس نبض، شریان رادیال بوده و مطمئن ترین محل شریان کاروتید می باشد. - در افرادی که خونریزی دارند نبض ضیعف ولی تعدادش زیاد است - در افراد دچار اسهال و استفراغ شدید نبض ضعیف و حتی غیر قابل لمس است. - تعداد نبض در شرایط طبیعی با افزایش سن تا رسیدن به سن بلو کاهش می یابد. - جثه: تعداد نبض در افراد با جثه بزرگ و ورزشکار کمتر از افراد با جثه کوچک است. برای لمس نبض در شیرخواران از شریان بازویی در داخل و وسط بازو استفاده کنید....
نادر

از
روشی که برای زندگی کردن در پیش می‌گیرید تاثیر زیادی بر میزان تری گلیسیرید بدنتان می‌گذاردبرای کاهش تری‌گلیسیرید بدنتان ابتدا لازم است اگر اضافه وزن دارید چند کیلو از وزنتان کم کنید زیرا کاهش وزن به کاهش میزان تری‌گلیسیرید کمک می‌کند. برای این کار به رژیم غذایی‌تان توجه کنید، غذای پرکالری نخورید و ورزش کنید.مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها توصیه می‌کنند، هفته‌ای دو ساعت و نیم ورزش و فعالیت بدنی مداوم نقش اساسی در کاهش تری‌گلیسیرید دارد و افراد مبتلا می‌توانند با روزانه ۱۰ دقیقه پیاده‌روی سریع، دوچرخه‌سواری، تنیس و شنا گام موثری در کاهش تری‌گلیسیرید خود بردارندلازم است از میزان کربوهیدرات غذایی که می‌خورید آگاه شوید و در رژیم غذایی‌تان بیشتر از سبزیجات، میوه و غلات استفاده کنید و شیرینی دانمارکی آب نبات، برنج و پاستا را حذف کنید.روغنی که در آشپزی استفاده می‌کنید تغییر دهید روغن‌های اشباع شده موجود در گوشت گاو، گوسفند، پنیر، شیر و خامه پرچرب زیاد است پس از آنها را کنار بگذارید و از انواع ماهی و روغن‌های زیتون استفاده کنید.مصرف سیگار رابطه مستقیمی با افزایش میزان تری‌گلیسیرید و بیماری قلبی دارد، برای حفظ سلامتی‌تان با برنامه‌ریزی دقیقی سیگار را ترک کنید و از داروهایی که جایگزین نیکوتین می‌شوند، استفاده کنید....
نادر

از
این روزها که آفتاب تموز هر روز با قدرت بیشتری طلوع می‌کند و فصل گرما آرام آرام رخ می‌نماید، یکی از مشکلاتی که برای بسیاری از ما به‌وجود می‌آید، گرمازدگی است؛ مشکلی که در نگاه اول خیلی مسئله حادی به‌نظر نمی‌رسد و کمتر کسی به آن توجه ویژه‌ای می‌کند اما همین بی‌توجهی، گاهی اوقات باعث بروز مشکلاتی جدی می‌شود؛ مشکلاتی که حتی ممکن است به مرگ هم بینجامدگرمازدگیگرمازدگی به 3 نوع درجه‌بندی می‌شود؛ خفیف، متوسط و شدید.در نوع خفیف كه بیشتر در بچه‌ها، افراد مسن، چاق، بیماران قلبی و عروقی، افراد با بیماری‌های مزمن یا روحی و روانی و افرادی كه به هر دلیل‌ دچار كاهش شدید آب بدن شده‌اند‌ اتفاق می‌افتد، فرد وقتی در معرض نور و گرمای شدید آفتاب قرار می‌گیرد، دچار گرمازدگی خفیف می‌شود كه با گرفتگی عضلات، خستگی و سرگیجه و گاهی غش كردن همراه است.نوع دوم، گرمازدگی متوسط است كه معمولا برای افرادی كه كارشان زیر نور مستقیم آفتاب است، رخ می‌دهد. اگر بعد از یك تعریق شدید فقط آب بدون املاح استفاده كنیم احتمال ایجاد این وضعیت زیاد است. در این حالت فرد رنگ پریده می‌شود، تندتر از حد معمول نفس می‌كشد و ممكن است حتی درصدی از هوشیاری‌اش را هم از دست بدهد. احساس تشنگی شدید، سردرد، تهوع، استفراغ و گیجی هم از دیگر علائم آن است.گرمازدگی شدید كه نوع آخر گرمازدگی‌ها به‌حساب می‌آید و بسیار خطرناك است، اغلب در روزهای گرم كه هوا سرشار از رطوبت و بدون رد و بدل شدن باد است، رخ می‌دهد. در این نوع گرمازدگی، درجه حرارت بدن از 40درجه سانتی‌گراد بیشتر می‌شود و علائمی چون تهوع، تشنج، كاهش سطح هوشیاری و كما بروز می‌كند.گرمازده‌هاوقتی سیستم گرمایی بدن انسان از تنظیم خارج می‌شود و به‌طور غیرمعمول بالا و پایین می‌رود، باعث بروز مشكلاتی می‌شود. زمانی كه گرمای طبیعی از حد معمول بالاتر برود، اصطلاحا می‌گویند شخص گرمازده شده است. دلیل آن هم می‌تواند قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض هوای گرم و آفتاب شدید یا تولید بیش از حد گرما در بدن باشد. در این حالت بدن نمی‌تواند گرمای اضافی خود را دفع كند و در نتیجه هر لحظه فرد گرگرفته‌تر و داغ‌تر می‌شود. گرمازدگی مانند هر بیماری دیگری درجات مختلفی دارد. در بیشتر موارد گرمازدگی را می‌توان در همان ساعات اولیه درمان كرد و از بین برد اما گاهی این حالت به یك بیماری جدی تبدیل می‌شود.نشانه‌های گرمازدگیاگر به گرمازدگی به چشم یك بیماری نگاه كنیم، بهتر می‌توانیم آن را جدی بگیریم. بنابراین بدانید و آگاه باشید كه گرمازدگی قابلیت تبدیل شدن به یك بیماری جدی را دارد. زمانی كه درجه حرارت بدن بالا می‌رود، تعریق هم بیشتر می‌شود و بدن بیشتر از حد معمول آب از دست می‌دهد. همراه با آب، مواد و املاحی هم كه برای بدن مفید و ضروری هستند،‌ از دست می‌روند. از بین رفتن این مواد، كم‌كم قوای جسمی فرد را می‌گیرد و باعث پایین آمدن فشار خون می‌شود. بنابراین خونرسانی به كلیه‌ها، قلب و مغز با وقفه روبه‌رو خواهد شد. در این مرحله است كه باید نگران گرمازدگی باشیم.برای تشخیص گرمازدگی معیارها و علائمی وجود دارد كه كمك می‌كند بیمار هرچه سریع‌تر بتواند مشكلش را تشخیص دهد و قبل از اینكه به شرایط حاد برسد برای درمان اقدام كند.كاهش ادرار زمانی كه آب بدن از بین می‌رود و فشار خون كاهش می‌یابد، خون به كلیه‌ها نمی‌رسد و همین مسئله باعث می‌شود ادرار به كمترین حد خود برسد. از آنجا‌ كه ادرار، سمومی مثل اوره و كراتین را از بدن خارج می‌كند، كاهش آن باعث ماندن این سم‌ها در بدن می‌شود. تعدادی از پزشكان معتقدند اگر میزان این سموم در بدن زیاد شود، ممكن است شخص را به كشتن بدهد و حتی اگر فرد زنده بماند، قطعا با نارسایی كلیه مواجه خواهد شد و این نارسایی در حدی است كه شخص باید به‌طور مداوم دیالیز شود.سرگیجه زمانی كه فشار خون پایین می‌آید و خون به مغز نمی‌رسد، فرد دچار سرگیجه شده و رفته رفته این سرگیجه بیشتر و بیشتر می‌شود. سرگیجه به تنهایی از آن دست مشكلاتی است كه ممكن است عواقب خطرناكی داشته باشد. فرد ممكن است در اثر همین سرگیجه‌ها به حالت نیمه‌بیهوشی برسد و زمین بخورد. توصیه می‌شود در این فصل كه رفته‌رفته رو به گرما می‌رویم درصورت بروز هرنوع سرگیجه به پزشك مراجعه كنید چرا كه درصورت عدم‌تشخیص ممكن است مشكلات بسیار زیادی برای شما ایجاد شود.خشك شدن پوست منظور از خشك شدن پوست، خشكی زدن نیست. وقتی بدن، آب از دست می‌دهد، پوست از حالت طراوت و شادابی خارج و خشك می‌شود. این خشكی نیز یكی از نشانه‌هایی است كه می‌توانید به محض مشاهده آن به گرمازدگی شك كنید.دیگر علائم گرمازدگیخستگی، گیجی، پایین آمدن سطح هوشیاری، بالا رفتن دمای بدن تا بیش از 41درجه، گرفتگی عضلات بدن، تهوع و استفراغ، تشنج، تپش شدید قلب، عدم‌تعرق و... از دیگر عواملی است كه در زمان گرمازدگی در بدن فرد بروز می‌كند.با گرمازده‌ها چه كنیم؟هر وقت پس از حضور در محیط گرم و آفتابی علائمی چون احساس سرگیجه، خستگی مفرط، آشفتگی، درد شدید عضلات و تب یا تهوع در خود احساس كردید، خیلی زود به پزشك مراجعه كنید. اگر با فرد گرمازده‌ای مواجه شدید، خیلی زود به اورژانس خبر بدهید و تا پزشك برسد این كارها را بكنید:اول از همه فرد گرمازده را به سایه و جایی كه گرم نباشد منتقل كنید.او را در حالتی كه پاهایش در سطحی بالاتر از بدنش قرار دارد، بخوابانید. اگر بیهوش است، او را به پهلو بخوابانید.لباس‌هایش را از تن خارج كنید ابتدا سر و گردن و سپس كف دست‌ها و پاها و پیشانی او را با كیسه یخ یا حوله مرطوب، خنك كنید. تكه‌های یخ را روی گردن، زیر بغل و كشاله ران او قرار دهید و او را باد بزنید.اگر دچار گرفتگی عضلات شده، به آرامی عضلاتش را ماساژ دهید.اگر هوشیار است به او مایعات بخورانید تا كمبود آب بدنش جبران شود.چطور گرمازده نشویماگر نمی‌توانید شغل یا موقعیت خود را تغییر دهید و مجبورید ساعات زیادی را در گرما فعالیت یا رانندگی كنید و یا به منطقه گرمسیری سفر كرده‌اید و بدن‌تان به دمای مكان جدید عادت ندارد، بهتر است این موارد را رعایت كنید تا گرمازده نشوید. تجربه نشان داده است بدن برای خو گرفتن با شرایط حرارتی جدید به حداقل 2هفته زمان نیاز دارد.برنامه‌ریزی: اگر برنامه روزانه‌تان دست خودتان است، سعی كنید در ساعاتی كه خورشید بیش از حد خودنمایی می‌كند، از خانه خارج نشوید و كارهای خارج از خانه را به ساعات افول آفتاب موكول كنید.پوشش: لباس و پوشش شما در دچار شدن به گرمازدگی بسیار مؤثر است. بنابراین سعی كنید در تابستان لباس‌های ضخیم و غیرقابل نفوذ كه مانع تبخیر عرق و دفع گرما می‌شود و لباس‌های تیره كه گرما را بیشتر جذب می‌كند، نپوشید. وقتی در معرض آفتاب و گرما هستید، كلاه سرخودتان بگذارید، ترجیحا از نوع لبه‌دارش را. استفاده از نقاب و كرم‌های ضدآفتاب هم به‌شدت توصیه می‌شود.مایعات: گفتیم گرمازدگی زمانی رخ می‌دهد كه آب بدن تبخیر می‌شود، پس اگر می‌خواهید گرمازده نشوید، قبل از اینكه احساس تشنگی كنید، آب و دیگر مایعات بنوشید، به‌خصوص وقتی كه خیلی عرق كرده‌اید. همیشه در كیف‌تان یك بطری آب داشته باشید، اگر هوا خیلی گرم شد، چند عدد لیموترش هم كنارش باشد خوب است. اگر هم ورزشكار هستید یا فعالیت بدنی بالایی دارید، قطعا آب و مایعات بیشتری باید بنوشید.تغذیه: سعی كنید در فصل گرما، بیشتر غذاهای سبك بخورید، غذاهای سنگین شما را مستعد گرمازدگی می‌كنند. ضمنا از خوردن میوه و سبزیجات به‌خصوص آنهایی كه آب و پتاسیم دارند مثل هندوانه، خربزه و میوه‌های تابستانی مثل گیلاس، هلو و شفتالو و... غافل نشوید....
نادر

از
وجود خون در مدفوع یا خونریزی‌های واضح از ناحیه مقعد دلایل زیادی دارد و خوشبختانه در بیشتر موارد هم بررسی‌های پزشکی نشان می‌دهد خطرناک نیستند و راحت با دارو یا جراحی برطرف می‌شوند ولی اهمیت تشخیص علت دقیق خونریزی آنقدر مهم است که به هیچ وجه نباید مراجعه به مطب پزشک را حتی یک روز هم به تعویق انداخت. همه خونریزی‌های دستگاه گوارش تحتانی در اثر بیماری‌های ساده‌ای مانند بواسیر یا شقاق مقعد اتفاق نمی‌افتند و شاید نشانه‌ای از وجود سلول‌های سرطانی باشند... وقتی وجود خون در مدفوع با شکایت بیمار یا انجام آزمایش مسجل می‌شود؛ چند گزینه مقابل پزشک قرار می‌گیرد: خونریزی حاد است یا مزمن؟ علائم توام با آن کدام‌اند؟ خون خارج‌شده از روده چه مشخصاتی دارد؟ خونریزی حاد یا مزمن: نوع حاد تهدیدکننده حیات بیمار است و با حجم زیاد و اختلال در ثبات علائم حیاتی نمایان می‌شود ولی نوع مخفی بی‌سر و صداست و دیده نمی‌شود. خونریزی قرمز یا تیره: روشن‌بودن یا تیره‌بودن خون (دفع خون سیاه: ملنا) مکان احتمالی ضایعه را نشان می‌دهد. خونریزی قسمت فوقانی روده بزرگ یا حتی روده کوچک، تیره (تغییر رنگ گلبول‌های قرمز) و خونریزی نواحی انتهایی مانند راست روده و مقعد به رنگ روشن هستند. علائم همراه با خونریزی: گاهی خونریزی اصلا مشهود نیست و بیمار فقط با درد مداوم و منتشر شکم، خستگی، کسالت و حتی علائم کم‌خونی مانند لرزش، ضعف، رنگ‌پریدگی و... به پزشک مراجعه می‌کند. خونریزی ناشی از ضایعات خوش‌خیم هموروئید یا بواسیر، شقاق مقعد، زخم منفرد ناحیه راست‌روده، دیورتیکول و آنژیو دیسپلازی از رایج‌ترین علل خونریزی‌های خوش‌خیم محسوب می‌شوند: هموروئید یا بواسیر: در اطراف مقعد کلاف‌های عروقی قرار دارند که به‌طور فیزیولوژیک به مکانیسم دفع کمک می‌کنند. گاهی به دلایل ارثی یا افزایش فشار شکمی ناشی از یبوست که دفع مدفوع را دشوار می‌کند؛ عملکرد کلاف عروقی دچار تغییر و به‌تدریج قوام کلافه‌ها شل می‌شود. در این حالت عروق متورم و داخل مقعد برجسته و با هر فشاری خونریزی ایجاد می‌شود. مشخصه اصلی خونریزی از مقعد؛ روشن، بی‌درد و کم‌حجم بودن آن است. شقاق مقعد: برخلاف بواسیر، این بیماران از درد شدید و خونریزی از مقعد شکایت می‌کنند. ایجاد شکاف‌ها، ناشی از بد کار کردن روده بزرگ و یبوست شدید است. شقاق مقعد همیشه به دلیل یبوست رخ نمی‌دهد و بیمار باید معاینه و درمان با توجه به علت بیماری آغاز شود. زخم منفرد ناحیه راست روده: این زخم معمولا در اثر یبوست به‌ وجود می‌آید و با برخورد مدفوع سفت بدتر می‌شود ولی ضایعه مهمی که این زخم را پدید می‌آورد، پرولاپس داخلی روده یا افتادگی‌های مخاطی داخل راست روده است. برخی تومورهای اولیه در راست روده ممکن است ظاهری مشابه زخم‌های سطحی منفرد داشته باشند که پزشک باید آنها را از هم افتراق دهد. بیشتر مبتلایان جوان هستند و در بررسی کولونوسکوپی زخمی منفرد در 8 تا 10 سانتی‌متری مقعد مشاهده می‌شود. تنها علامت بیماری هم دفع خون است. دیورتیکول: کیسه‌های مخاطی هستند که به داخل روده بیرون‌زدگی پیدا می‌کنند و وقتی از طریق کولونوسکوپی روده به آنها نگاه می‌کنیم، به صورت فرورفتگی‌های انگشتی‌شکل در لایه زیرین نفوذ کرده‌اند و چون عروق سطحی را با خود به داخل می‌برند، به شکل فتق درمی‌آید و با کوچک‌ترین فشار روده‌ای خونریزی می‌کنند. دفع خون می‌تواند روشن، واضح یا به‌صورت مخفی باشد. دیورتیکول علاوه بر خونریزی، درد و التهاب هم ایجاد می‌کند که در این مواقع انجام جراحی ضروری است. آنژیو دیسپلازی: در این اختلال، عروق وریدی روده بزرگ تغییر شکل می‌دهند. بیماری بیشتر مختص افراد میانسال است. عروق تغییر شکل‌یافته، شکننده‌اند و در برخورد با مدفوع سفت دچار خونریزی می‌شوند. خونریزی ناشی از ضایعات بدخیم پولیپ‌ها و تومورهای بدخیم روده بزرگ از رایج‌ترین علل خونریزی‌های بدخیم محسوب می‌شوند: پولیپ‌ها: خونریزی در پولیپ‌ها را می‌توان در گروه ضایعات پیش‌بدخیم قرار داد. این برجستگی‌های انگشتی از تکثیر سلول‌های مخاطی به‌وجود می‌آیند. اندازه و شکل‌های مختلف دارند و پیش‌زمینه سرطان روده بزرگ‌اند. حدود 30 درصد افراد تا 50 سالگی و 50 درصد تا 70 سالگی دچار پولیپ روده می‌شوند. البته همه پولیپ‌ها در آینده به توده‌های بدخیم تبدیل نمی‌شوند و حتما باید نوع پولیپ مشخص شود. تومور بدخیم روده بزرگ: بیشتر اوقات در مراحل پیشرفته بیماری کشف می‌شوند. ضایعاتی که در طرف چپ روده هستند، خون قرمز روشن دفع می‌کنند که با درد یا بدون درد است (تومورهایی که به مقعد نزدیک‌ترند درد بیشتری دارند). ضایعاتی که در نواحی فوقانی روده بزرگ‌اند، دردهای منتشر شکمی و خونریزی تیره یا مخفی ایجاد می‌کنند که به‌صورت کم‌خونی و فقر آهن خود را نشان می‌دهند. کم‌خونی هم با ضعف، سیاهی‌رفتن چشم، بی‌حالی و کسالت همراه است. دردهای ادامه‌دار، تغییر در اجابت مزاج، تغییر در قطر مدفوع به‌خصوص در افراد بالاتر از 50-40 سال از علائم هشداردهنده و نیازمند بررسی‌های فوری است. بررسی آزمایشگاهی در بررسی آزمایشگاهی بیمارانی که با شکایت خونریزی از دستگاه گوارش به پزشک مراجعه می‌کنند، معمولا آزمایش‌های زیر انجام می‌شود: - آنالیز مدفوع: وجود گلبول‌های قرمز در مدفوع نشانه خونریزی داخلی از دستگاه گوارش تحتانی است. - رکتوسیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی: در این دو روش، سطح روده گوارش با دید مستقیم و از راه مقعد مشاهده و ضایعه پیدا می‌شود....
TOP