تبعات کم شنوایی

تبعات کم شنوایی

شاید وقتی صحبت از کم شنوایی می شود این مطلب در ذهن متبادر شود که فرد صداها را آرام تر می شنود و باید برای شنیدن کافیست بلندتر با او صحبت شود اما علاوه بر این تحلیل ساده مشکلات بیشتری برای افراد کم شنوا اتفاق می افتد. وقتی کم شنوایی اتفاق می افتد طیفی از مشکلات گریبان گیر فرد کم شنوا می شود از مهمترین مشکلاتی که برای این افراد اتفاق می افتد به صورت خلاصه شامل کاهش حساسیت شنوایی، کاهش محدوده پویایی، کاهش تفکیک فرکانسی ، کاهش تفکیک زمانی یا ترکیبی از مشکلات گفته شده است. باتوجه به نوع کم شنوایی توضیحات ذیل در مورد رایج ترین شکل کم شنوایی ، کم شنوایی حسی – عصبی بکار برده می شود.

1- کاهش حساسیت شنوایی

افراد کم شنوا بعضی از صداها را اصلا نمی شنوند، افراد با افت شدید یا عمیق هیچ کدام از صداهای گفتاری را نمی شنوند مگر اینکه در محدوده ای نزدیک به آنها داد بزنند. افراد با  افت ملایم تا متوسط به احتمال زیاد بعضی از صداها را می شنوند و بعضی دیگر را نه. به ویژه واج های آهسته تر که معمولا هم خوانها هستند، ممکن است به سادگی شنیده نشوند. برای آنکه صدا ها قابل شنیدن شوند، سمعک باید صدا را تقویت کند. افراد کم شنوا به سختی گفتار را درک می کنند چون قسمت های ضروری بعضی واج ها برایشان قابل شنیدن نیست. اصوات توسط فرکانس هایی که حامل بیشترین انرژی هستند تشخیص داده می شوند.

2- کاهش محدوده پویایی

افراد دارای شنوایی هنجار، صداهای آهسته را آهسته، متوسط را متوسط و صداهای بلند را بلند می شنوند! اما در افرادی که درجاتی از کم شنوایی دارند نحوه شنیدن آنها فرق میکند به صورت که باتوجه به میزان کم شنوایی صداهای آهسته یا متوسط را نمی شنوند صداهای متوسط را آهسته می شنوند و صداهای بلند را آزاردهنده می شنوند. به این تغییراتی که در دستگاه شنوایی افراد کم شنوا ایجاد می شود کاهش محدوده پویایی گفته می شود. همانطور که در بالا اشاره شد صداهای آهسته تنها با تقویت شدن قابل شنیدن می شوند، متاسفانه، این کار مناسبی نیست که همه ی صداها را به میزانی مشابه آنچه لازم است تا یک صوت آهسته قابل شنیدن شود، تقویت کنیم.

3- کاهش تفکیک فرکانسی

 مشکل دیگری که افراد دارای افت حسی-عصبی با آن مواجه اند، جدا سازی فرکانس های صداهای مختلف است. فرکانس های مختلف در محل های متفاوتی در حلزون درک می شوند. در یک حلزون سالم ،یک صوت باند باریک یک منطقه مشخص به ارتعاشی نسبتا قوی در می آورد و یک ناحیه ی خاص در قشر شنوایی فعال می کند. در مورد اصوات گفتاری پیچیده، تمرکز انرژی حول یک فرکانس مشخص نیز یک ناحیه ی مشخص واضح و باریک را در داخل حلزون به فعالیت وا می دارد. اگر نویز زمینه حاوی چند مقدار انرژی در نزدیکی فرکانس باشد ، یک گوش با شنوایی نرمال می تواند به خوبی سیگنال های مجزایی به مغز ارسال کند ، یک سیگنال برای هر  منطقه ی فعالیت شدید در حلزون مغز می تواند به کل طیف اطلاعاتی که گرفته و همچنین اطلاعات بینایی (از لب خوانی) رسیدگی کند. اطلاعات در مورد جهت ورود صداها (توسط مقایسه ی صداهای دریافتی از هر 2 گوش) و اطلاعاتی در مورد محتوای پیام (مخصوصا اگر گفتار باشد). با استفاده از همه ی این اطلاعات مغز می تواند فعالیت ناشی از نویز را نادیده بگیرد و فعالیتی را که توسط گفتار به وجود آمده رمز گشایی کند. یعنی گوش تفکیک فرکانسی یا انتخاب فرکانسی دارد که آن قدر دقیق است که مغز را قادر سازد گفتار را از نویز تفکیک کند اجزای گفتار و نویز به خوبی در فرکانس جدا شوند، سطحی متناسب با خودشان  به آن ها می دهد

4- کاهش تفکیک زمانی

صداهای بلند می توانند صداهای ضعیف تری که بلافاصله که قبل از آنها یا بلافاصله بعد از آنها می آید را بپوشاند. این اتفاق در افراد مبتلا به افت حسی – عصبی خیلی شدید تر از افراد با شنوایی نرمال است. این مغایرت در قابل فهم بودن گفتار تاثیر می گذارد. بسیاری از نویزهای زمینه ی محیط زندگی به سرعت تغییر می کنند (بالا و پایین می روند) و افراد با شنوایی عادی بخش های مفید  و کوچک اطلاعات را در لحظه ای که نویز زمینه ضعیف تر است برداشت می کنند افراد کم شنوا به ویژه اگر سالمند باشند توانایی شنیدن در طی وقفه در نویز پوششی را از دست می دهند. توانایی شنیدن صداهای ضعیف در طی وقفه ی کوتاه در پوشش دهنده های شدیدتر به تدریج کاهش می یابد، چون شنوایی بدتر می شود. سمعک می تواند به میزان کمی در جبران کاهش توانایی تفکیک فرکانسی کمک کند.

5- ترکیبی ار مشکلات فوق

هر کدام از جنبه های کم شنوایی (کاهش حساسیت شنوایی، کاهش محدوده ی پویایی، کاهش تفکیک فرکانسی و کاهش تفکیک زمانی) ممکن است سبب کاهش مفهوم بودن گفتار شود. ترکیبی از مشکلات ممکن است باعث شود فرد مبتلا به ضایعه ی شنوایی در یک محیط یکسان کمتر از یک فرد با شنوایی نرمال درک کند، حتی وقتی از سمعک استفاده می کند. فرد کم شنوا نیاز به نسبت سیگنال به نویز (SNR) بیشتری نسبت به فردی با شنوایی نرمال دارد، اگر هر دو نفر بخواهند درک یکسانی از گفتار داشته باشند. به طور متوسط، SNR لازم برای یک سطح مفهوم بودن گفتار افزایش می یابد چون میزان افت حسی – عصبی افزایش می یابد. میانگین SNR مرتبط با افت ملایم حدود dB4 و در افت شدید حدود dB10 تخمین زده شده است. اگر نویز در دامنه خود به میزان زیادی نوسان کند، شبیه آنچه برای یک گوینده رقابتی اتفاق می افتد،افت SNR در مقایسه با فرد نرمال مشخص تر خواهد بود.

کلام پایانی: کم شنوایی باعث مشکلات زیادی از جمله مشکلات ارتباطی و نیز مشکلات شناختی می شود برای رفع مشکل شنوایی بهترین راهکار استفاده از سمعک مناسب است. با استفاده از سمعک های نسل نوین از تبعات منفی کم شنوایی جلوگیری کنید.

خوب بشنوید خوب زندگی کنید

سمعک تهران صفیر

دکتر ولدبیگی

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b9%d9%88%d8%a7%d8%b1%d8%b6-%da%a9%d9%85-%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c/