نویز و سروصدای زیاد به سیستم شنوایی آسیب می زند. طبق نظر موسسه ملی ایمنی و سلامت کار(NIOSH)، بیشتر افرادی که در معرض نویز پرخطر هستند عمدتا در محیط کار نامناسب فعالیت دارند. اگر شدت نویز بالا و کوتاه مدت باشد، باعث افت موقت آستانه شنوایی شود و اگر طولانی مدت باشد باعث افت دائمی آستانه شنوایی گردد. نویز در شدت های پایین اگر به صورت طولانی مدت باشد هم بر سیستم شنوایی اثر میگذارد.
افت موقت حساسیت شنوایی (TTS: temporary threshold shift)
در این حالت معمولا با احساس پری ناشی از افت فرکانس بالا، و همچنین وزوز همراه است. علایم آن معمولا کوتاه مدت است و معمولا کمتر از 1 ساعت به طول می انجامد. همچنین ممکن است ساعت ها و حتی چند روز نیز طول بکشد. اگر مدت زمان مواجهه و شدت نویز تعیین کننده میزان آسیب است. معمولا فرکانسی 2 کیلو هرتزتا 6کیلوهرتز بیشترین آسیب می بیند. زمانی که نویز فرکانس پایین باشد فرکانس افت با فرکانس نویز یکسان است. اما هنگامیکه نویز شامل فرکانس های بالا می شود، افت معمولا حدود نیم تا یک اکتاو بالاتر از فرکانس نویز است. لازم به ذکر است که TTS شاخص خوبی برای پیش آگهی PTS به ویژه هنگام نویز منقطع یا کوبه ای نیست.
افت دائم آستانه (PTS: Permanent threshold shift ):
وقتی شدت نویز بالا باشد باعث کم شنوایی دائمی می شود. وقتی کم شنوایی دائم اتفاق می افتد در داخل حلزون تغییرات زیر حاصل می شود: تورم سلول های مویی داخل حلزون و سپس تخریب آنها - دیستورشن سلول های مویی و به هم چسبیده شدن استریوسیلیاها و تخریب فیبرهای عصب شنوایی و تغییر در سیستم شنوایی مرکزی. عوامل تعیین کننده تغییر آستانه شنوایی دائم شامل شدت، دیرش و طیف نویز می باشند
منبع:
173