زندگی بشر امروزه وارد دنیای دیجیتال شده است. سمعک دیجیتال یکی از این مصادیق دیجیتالی شدن است. سمعک های نسل قبل، دارای سیستم تقویت کننده ساده بودند و اسم آنها سمعک آنالوگ بود در این سیستم ها، صدا بعد از ورود به سمعک توسط یک تقویت کننده ساده، تقویت می شد و این صدای تقویت شده به داخل گوش ارسال می شد. سمعک ها با این تکنولوژی مشکلات زیادی داشتند از جمله مهمترین آنها عدم تنظیم مناسب سمعک بود. معنای عدم توانایی در تنظیم درست هم به عوامل زیادی بر می گردد مانند عدم کنترل فیدبک سمعک (سوت زدن سمعک)، واضح نبودن سمعک در شدت های بلند صدا و … .
با پیشرفت تکنولوژی در سمعک ها، نسل جدید سمعک دیجیتال بوجود آمد. به این صورت که صدا بعد از وارد شدن به سمعک گوش ، فقط تقویت صدا بر روی آن انجام نمی شود بلکه از صداهای وارد شده به سمعک بر اساس الگوریتم های خاصی نمونه برداری می شود و در واقع با سیستم باینری یعنی صفر (نبود صدا) و یک (وجود صدا) کار می کنند. تبدیل صدا از حالت آنالوگ به دیجیتال یا عددی باعث می شود که بتوان پردازش های زیادی را بر روی آنها انجام داد. به این گونه پردازش های دیجیتالی به اصطلاح DSP یا پردازش دیجیتال سیگنال هم گفته می شود.
پردازش دیجیتالی در سمعک ها باعث می شود که بتوان سمعک را براحتی برنامه ریزی کرد مثلا برای سمعک تعریف کرد در صورت ورود اصوات آهسته به سمعک، آنها را تقویت زیاد کرد تا براحتی قابل شنیده شوند یا وقتی که صدا با صدای بلند وارد سمعک می شود آن صدا را کم کرد تا آزاردهنده نباشد. می تواند تشخیص دهد چه صدایی شبیه گفتار است و تقویت کند و چه صدایی شبیه نویز و همهمه است و باید آن را حذف کند به این گونه پردازش ها، پردازش های دیجیتالی و به این نوع سمعک ها، سمعک دیجیتال گفته می شوند. در ادامه به برخی از پردازش های دیجیتالی که در سمعک انجام می شود پرداخته می شود. برای کسب اطلاع بیشتر از انواع سمعک ها از جمله سمعک داخل گوش ، سمعک نامرئی، سمعک کراس و …. به مقالات سایت مراجعه فرمایید.
173